Nog een dagje aan wal

Zondag 18 september 

Ons bootje dobbert vrolijk op het water, af en toe ben ik een beetje draaierig in mijn hoofd en realiseer ik me waar ik ben en dat ik nog geen zeebenen heb. Het is jammer dat we nog steeds de trossen niet hebben kunnen losgooien om te ontmeren. Heus, we hebben het leuk hoor, gisteren Roermond, vandaag waren we in Maaseik. Toevallig vindt daar een historische gebeurtenis plaats. Eens in de 25 jaar worden de relieken van twee heilige zussen rondgedragen in een ommegang. Teveel verhaal om hier te vertellen. De weersverwachting is slecht, maar dat was het gisteren ook en toen heb ik mijn regenjack ook niet nodig gehad.  

Op het mooie vierkante marktplein wordt alles in orde gemaakt voor de feestelijkheden. We hebben een gezellig praatje met een mooi uitgedoste dame die ons de legende vertelt. We sluiten zo goed mogelijk de oren voor de doedelzakspelers, bekijken een bloementapijt dat kunstig gemaakt is van afvalmateriaal en worden warm ontvangen in een gerestaureerd deel van de Minnebroederskerk voor een hartverwarmend concertje van een zeer muzikale en talentvolle  jonge vrouw met een prachtige stem en bovendien kennis van de moderne techniek om zichzelf te begeleiden.  

We houden het min of meer droog, al is het guur . We besluiten dat we genoeg verrast zijn vandaag en keren terug naar onze boot. Onderweg begint het te regenen. De lucht is egaal donkergrijs en als we op de parkeerplaats staan, valt het water met bakken uit de hemel naar beneden. Dat was om kwart over drie, daarna is het niet droog meer geworden. We hebben een lekker boek, Peter studeert teksten van zijn zangproject in en ik schilder en teken iedere dag wel wat. Geen tv, dus doen we ook iedere avond een potje Yahtzee. Knus toch?  

Morgen, morgen wordt het echt beter, toch?