Dinsdag

Dinsdag 5 maart

Ver van de overvolle toeristische Oude Stad, ligt Vyšehrad. De vroeger zo machtige burcht, stond hoog op een rots aan de Moldau. Hier zouden de echte wortels van de stad liggen en is het een heerlijke plaats om rond te lopen en van alles te bekijken. Het is droog en zonnig, maar de wind is venijnig en koud. Met de tram komen we bij het begin van de wandeling. Volgens de legende werd hier in de 7e eeuw al een kasteel gebouwd. Het werd het begin van de kroningsroute. Elke nieuwe koning ging hiervandaan via de Kruittoren en de Karelsbrug naar de Praagse Burcht om in de St.Vituskathedraal tot koning gekroond te worden. 

Schilders, dichters en componisten vonden hier inspiratie en de begraafplaats werd benoemd tot nationale begraafplaats. Voor Tsjechen is dit park met zijn gebouwen, beelden en uitspanningen een heerlijke plek om in het weekend te komen picknicken. Wij klimmen naar boven en bekijken de parken met de beelden, de duivelspilaar en een oude waterpomp. We kijken naar de hoge torens van de Petrus en Paulus basiliek die al in 1070 is gesticht. Alleen die torens zijn in 1903 toegevoegd. We lopen even de begraafplaats over. Grafstenen als kunstwerken, beroemde namen van Tsjechische schrijvers, dichters en schilders. Speciale aandacht van ons krijgen de componisten Bedřich Smetana, die ‘De Moldau’ componeerde en Antonin Dvořák, van wiens werk wij regelmatig stukken zingen. Het hele complex is ommuurd, boven op die muren hebben we een fantastisch uitzicht. Uiteindelijk lopen we door de laatste poort naar buiten. Dan komen we van lieverlede de stadsdrukte weer in. Nog even een rustpuntje bij de botanische tuin, maar dan met de tram weer naar een volgende wandeling.

Ik heb het steeds over de ‘oude’ stad, maar er is ook een ‘nieuwe’ stad. Deze is inmiddels ook al oud, maar hij heet nou eenmaal zo. De wijk is eigenlijk al in 1348 ontstaan. Het Karlovo Námĕsti was lange tijd het grootste plein van Europa. Nu is het meer een soort park. In de omgeving liggen universiteitsgebouwen. Na een lekker broodje beginnen we aan deze wandeling, die van de oever van de rivier, naar het drukke Wenceslausplein voert, een lust voor shoppers. We zien een oud raadhuis, maar ook supermoderne winkelstraten. Dat laatste hebben we gisteren ook al gezien en daar vinden we niets aan. Dat weten de weergoden, want de zon maakt plaats voor dikke wolken en het begint te regenen. Eerst een buitje, maar die breiden zich lekker uit. Wij vinden dat we die drukke winkelstraten gerust over mogen slaan en wandelen terug naar ons hotel dat ook in ‘De Nieuwe Stad’ ligt. Het is inmiddels vijf uur en we zijn na deze vier dagen net zo vermoeid als een wandelaar van de vierdaagse. Wat scheelt het tenslotte?

Na een uurtje rust pakken we de tram nog een keer en rijden naar één van de bruggen. Daarvandaan lopen we een stukje waar we nog niet zijn geweest. We zien zeker honderd, vrij tamme zwanen die hier vanuit de Moldau de kant op kunnen klimmen. Ze zijn gewend aan de toeristen en juist het feit dat het donker is, geeft het een heel bijzonder beeld. We lopen via het gesloten Kafkamuseum naar de Karelsbrug, lopen eronderdoor en gaan nog even op het gezellige Kampa-eiland een kijkje nemen. De eettentjes zijn nu gesloten, maar in de John Lennon Pub kunnen we een lekker hapje eten. Daarna wandelen we de Karelsbrug weer over en ja, voor die éne halte nemen we de tram. Pffttt… Nu ben ik echt moe.