Woensdag 16 oktober

Lang leve de mobieltjes. Vanmorgen vroeg vlogen de eerste appjes alweer over en weer via de groepsapp. Jajaja, alleen te gebruiken voor serieuze, zakelijke mededelingen. Ik kreeg zelfs een leuke inzingoefening, waar ik al eerder deze reis over gestruikeld ben.  Een aantal van ons moest direct aan het werk, anderen hebben er een dagje aan vastgeknoopt om op adem te komen. Kortom, we hebben het artiestenleven naast ons neergelegd en zijn weer ondergedoken in de anonimiteit. Ik kan geen filmpjes meer plaatsen, want mijn limiet is bereikt. Wie meer van ons wil horen moet maar naar ons concert komen luisteren.

Foto’s zullen over en weer nog wel worden uitgewisseld, er zijn er honderden gemaakt. Ooit zal ik een mooie DVD kunnen branden van mijn bewegende beelden, deze reis vergeten we nooit meer.

Buiten mijn verhaal, dat ik mocht delen in mijn reisblog, heeft iedereen natuurlijk zijn eigen verhaal. Ted heeft in de bus al een leuke gebeurtenis verteld over de rijtoer die hij met Wilma maakte. De koetsier had veel te verhalen. In mijn mailbox zat nog een leuke anekdote van Ben en Anneke die ik aan jullie door mag geven. Anneke schrijft me:

Een klein verhaaltje van ons....

Vlak voor de vakantie hadden wij nog contact met mijn broer en schoonzus; zij zijn verwoede verzamelaars van wandelstokplaatjes en varkentjes.

Dus onze missie was niet alleen zingen en luisteren, we moesten naarstig op zoek naar verzamel-items.

Met Ad en Liesbeth een paar keer opgetrokken en alle souvenirwinkels van binnen en buiten bekeken, in Oostenrijk geen varken te bekennen. Nagevraagd, maar antwoord was: ‘Varkens zijn niet gewild, die zul je niet vinden’.

In Heidelberg een nieuwe poging gedaan en jawel, we scoorden een minuscuul varkentje, maar daarnaast nog één waar je opgewonden van kan raken, zeker als deze uitbreidbaar is. Echter, ze zijn 60+ dus ik weet niet of dit het medicijn is.

Tot zover Anneke. Ter verduidelijking stuurde ze er een paar leuke foto’s bij.

Ik sluit mijn reisdagboek. Het kijkt me verongelijkt aan. Nee, we hebben nog geen plannen voor een volgende reis, maar die komen meestal net zo snel als de noten van een toonladder.