Maandag 1 juli, naar het uiterste zuiden 

Ja, vandaag rijden we verder naar het zuiden, totdat we bijna van het onderste randje van Noorwegen afvallen. Het is nog maar een goeie 200 kilometer. Wat willen we nog zien? Nou, heel veel, maar eigenlijk een mannetjes eland en ook wel een hert. Niet zomaar een ree, maar een edelhert. Nee dus, maar kijk, daar staat wel een ree met een jong, dat is ook wel heel mooi.  

We gaan eerst nog naar een mooie dam kijken vlak bij Bykle, waar we gisteren ook waren, we hadden deze dam gemist. Daarna zien we alleen nog een oude sluis en een aardige waterval. De weg die we nu rijden, hebben we waarschijnlijk eerder ook wel gereden, al is dat bijna 30 jaar geleden, de plaatsnamen komen ons bekend voor. 

Als we bij Evje een ‘mineralsti’ zien, weten we gelijk dat we die eerder ook zagen. Je kunt daar (tegen betaling) zelf proberen mooie mineralen te vinden en uit grote rotsblokken te hakken. Dat is nog een leuk uitstapje voor vandaag. We hebben er totaal geen verstand van, maar je moet alles geprobeerd hebben, toch? Jongste kleinzoon is gek op stenen en het gezin heeft laatst in een vakantie ook zoiets gedaan. Daarna zijn ze zelf stenen gaan polijsten. Leuk om te zien hoe mooi sommige stenen dan worden, net halfedelstenen. Dat zijn het vaak ook natuurlijk. Dagenlang draaien die stenen dan in een trommel. Het is me uitgelegd, maar ik kan het niet goed navertellen.  

Wij betalen en krijgen beschermende handschoenen en bril, gereedschap om aan het werk te gaan en nog wat adviezen van een van de medewerkers die Nederlander is. Nou, ik vind het knap tegenvallen, mijn rug wil dit helemaal niet en al snel zak ik op een grote steen neer en pak gewoon wat mooi gekleurde stenen om in de tuin te kunnen leggen. Ik krijg gelijk de opdracht van zoonlief om voor hun ook wat stenen mee te nemen. Peter is veel fanatieker bezig en we eindigen met een flinke zak stenen. Leuke bijkomstigheid: de meneer die ons een en ander uitlegde, gaf een mooie steen mee voor kleinzoon. Ik ben gelijk jaloers, maar ja, had ik maar moeten hakken.  Niet tegen hem vertellen hoor, ik had al kabeljouwtandjes voor hem en nu dit ook nog. Heb ik straks gelijk vier andere kleinkinderen die wat willen hebben. We hebben niet alleen de verjaardagen van onze kleindochters gemist, maar vanavond heeft middelste kleinzoon zijn musical bij het verlaten van de basisschool. Bah, soms voel ik me een beetje ontaarde (groot)moeder.  

We rijden door naar Kristiansand, waar we een overnachting hebben. Tijd genoeg om ook deze stad even te bekijken. Het centrum van de stad heeft een rechthoekig stratenpatroon. Ik heb ergens gelezen dat het de invloed van de Nederlanders is, met wie altijd goeie banden waren. We kuieren ook door een ouder gedeelte met allemaal prachtig witgeschilderde houten huizen. Hier en daar wat stenen gewipt voor kleurige bloemen. Dan wandelen we langs de haven, alles ziet er ‘grotestadachtig uit'. Heel mooi, maar ik ben gelijk het Noorwegengevoel al kwijt. Drukke winkelstraten, druk verkeer, parkeergarages. 

Morgenvroeg varen we over naar Denemarken, nee nog niet gelijk naar huis hoor, we blijven het op een relaxte manier doen.