Zaterdag 29 juni, lang in de auto. 

Vandaag een reisdag, we moeten nu echt zien naar het zuiden te komen. We hebben een rit van 375 kilometer, maar daar wordt al 6 uur voor aangegeven. Als je dan ook nog af en toe uitstapt, kost het je gewoon een hele dag. Dat is dus precies wat we doen. We rijden weg, verse broodjes, melk en fruit bij de hand. We stoppen bij ieder mooi (staaf)kerkje. 

‘STOP’, gelukkig kan dat min of meer, want er staat een eland te grazen. Vanuit de auto film en fotografeer ik hem zo goed en kwaad als het kan. Peter kan niet langer blijven staan. Het dier kijkt me verbaasd aan en gaat er vandoor, wiebelend met zijn kont, vreemde beesten hoor. Jammer genoeg weer een vrouwtje.  

Wat nog meer? Nou, we zijn eindelijk niet meer op de E6 en komen op kleinere wegen terecht, haarspeldbochten, fietsers, motoren, schapen en móói dat het is. Ik probeer vanuit de auto te filmen, maar dat is nooit zo mooi als in het echt. Iedere tien meter zou je een andere foto willen maken, iedere keer als de weg een bocht maakt, is het uitzicht anders. Soms diep in een groen dal, dan weer klimt de weg omhoog, wordt de begroeiing minder en kijken we in diepe afgronden.  

We rijden langs de rand van de bekende Hardangervidda, een geweldig natuurgebied waar we jammer genoeg geen tijd voor zullen hebben. Onze volgende overnachting ligt er te ver vandaan om morgen nog ‘even’ terug te rijden. Voor dit gebied heb je een paar dagen nodig en die hebben we niet meer. Misschien zijn we er zelfs al eens geweest, maar dat is dan bijna 30 jaar geleden. Ook al kunnen we het niet uitgebreid bezoeken, we zien vandaag wel die pracht ervan.  

De temperatuur schommelt tussen de 10 en 15 graden en het is bijna heel de dag droog. Ik krijg de laatste dagen de kans niet om achter het stuur te kruipen, Peter is in zijn element. Ik kan bij een piepkleine supermarkt nog verse groenten kopen voor het weekend. O ja, we zien ook nog een prachtige waterval, echt een lekkere hoge. Zie je wel, ondanks de lange reisdag toch prachtige dingen gezien en vaak uit kunnen stappen.  

Om zes uur zijn we in Hovden, waar we weer een huisje hebben voor twee nachten. Het is groot, we tellen negen bedden. Gasten zijn welkom hoor.