Het is voorbij

Donderdag 11 juli

Het is jammer, maar we zijn aan de terugreis begonnen. Vandaag moesten we de nodige kilometers vreten om in de buurt van het vliegveld van Salt Lake City te komen. Natuurlijk gaat zo’n dag niet zonder een leuk uitstapje voorbij.

We komen door het stadje Jackson waar wel wat over te vertellen valt. Voor de liefhebber van wat historie: de indianen, die de oorspronkelijke inwoners waren, werden verdreven door blanke buffeljagers. Toen de buffelmuts uit de mode raakte, vestigden zich hier boeren en outlaws, die de wet ontvluchtten. Jackson werd een echt western stadje met facades en houten boardwalks om niet door de modder te hoeven lopen. In 1932 ontfermde de Rotary er zich over het stadje dat bijna tot een vuilnisbelt was vervallen. Nu is het heel leuk om te zien hoe de oude houten straten er zijn hersteld. We krijgen een goed beeld van de oude tijd.

We lopen even bij de toeristeninformatie binnen en zien daar een keur aan prachtige opgezette dieren en schilderijen. Het lijkt wel een museum.

We volgen nog een tijdlang de Snake River en rijden steeds maar zuidwaarts over zeer rustige wegen zonder nog maar enig teken van leven. Het is hier echt dunbevolkt. De prairies worden heuvels, de heuvels bergen en die krijgen steeds vaker de typische rode kleur van deze streek. De temperatuur stijgt tot rond de 30 graden. We zijn inmiddels in de staat Utah aangekomen en mede door de warmte en die rode bergen, heb ik het gevoel dat onze vorige Amerikareis en deze afgeronde reis in elkaar overvloeien.

Het is gedaan. Morgen (vrijdag) vliegen we naar Nederland terug. We verzetten onze klok acht uur en zullen daardoor een nachtje moeten overslaan. Zaterdagochtend landen we. Kunnen we op weg naar huis nog langs onze jarige dochter ook.

Hallo Jetlag!

We hebben het goed gehad in alle opzichten. Het was een prachtige, afwisselende reis, met veel natuurschoon. We hadden de weergoden op onze hand. We hebben honderden foto’s en urenlange film op de verschillende camera’s staan. We reden meer dan 6000 kilometer, waarvan Peter het leeuwendeel op zich heeft genomen (ik moet bijna op mijn knieën om ook af en toe een paar uur te mogen rijden). We zijn gezond gebleven gelukkig, want zelfs bij een klein mankement ziet zo’n reis er heel anders uit. Ik heb schoon genoeg van het Amerikaanse eten en de koffie. We slapen vannacht in het 17e hotel sinds we van huis weggingen.

Het was heerlijk om onze droomreis met jullie te mogen delen. Het was geweldig om zoveel reacties te mogen ontvangen. Ik weet dat er meer meelezers waren dan zij die zo trouw hebben gereageerd. Ik wil jullie daarvoor hartelijk danken en nodig jullie van harte uit om ook bij een volgende reis weer mee te gaan.