Vrijdag 13 oktober

Welkom, het is halftien en de bus kan gaan rijden.

Al snel gaan de eerste snoepzakken rond, er zijn dames die aanbieden voor de koffie en thee te zorgen en Monic laat met haar heerlijke baksels zien, waarom ze nog wat slaapkringen onder haar ogen heeft. Al bij Breda rijden we de eerste file in, maar om halfeen kunnen we in Aken uitstappen op een paar honderd meter bij de Dom vandaan. Het is droog en een heerlijke temperatuur. We hebben inmiddels allemaal de juiste kleding aan en de rode roos CQ rode stropdas uit onze handbagage weten te plukken.

Nu moet ik natuurlijk een heleboel vertellen over dit prachtige gebouw, maar het is teveel. Moet ik vertellen over de 30 koningen die in deze Dom werden gekroond? Is het van belang te weten dat er al in 796 aan gebouwd werd? Het prachtige, rijke interieur met de kroonluchters? Ja, eigenlijk wel, want er is heel wat over te vertellen. Aan de andere kant: al onze koorreizigers hebben deze informatie zelf toegestuurd gekregen, dus vertel ik alleen maar dat wij in de Nikolauskapelle de  middagmeditatie mochten ‘aankleden’ met ons gezang.

Ökumenische Mittagsmeditation in der Nikolauskapelle, eine viertelstündige Meditation mit Wort- und Musikbeiträgen.

We kunnen wat inzingen en daarmee kunnen we alvast wat liederen van ons repertoire ten gehore brengen. Dat is fijn, want buiten dat onze stembanden even warm kunnen worden, plezieren we alvast de toeristen die druk in- en uitlopen. De meditatie duurt maar een kwartier, dus dat rekken we op deze manier mooi wat op. Natuurlijk eindigen we weer met ons Oekraïns gebed, dat inmiddels maar voor alle onrust en oorlogen in de wereld moet dienen.

Wat een heerlijke kapel om te zingen. De ruimte voor ons is beperkt, maar we zijn makke schapen als het om zingen gaat. Het zingt gemakkelijk, de klanken vullen de mooie kapel en we hebben best wat publiek dat naar ons luistert. Een prachtig begin van onze koorreis. Anneke, ik mis je en jouw en Jos’ naam zijn vandaag meermaals gevallen. Ieder berichtje en foto die ik stuur, voelt een beetje wreed.

Het is twee uur als we weer buiten staan, we worden om vier uur bij ons opstappunt verwacht. Aken is heerlijk om rond te dwalen, zeker met het heerlijke weer dat wij treffen. Ruime keus aan terrasjes, winkelstraten en historische gebouwen. Koorleden verspreiden zich en zien van alles, koffie en bier begint te vloeien, er wordt gewandeld en rondgekeken, de eurootjes rollen. In het oude Rathaus komt een bruid naar buiten waar ze met muziek en applaus door haar volgelingen wordt opgewacht, er zijn veel bijzondere fonteinen te bewonderen, mooie en interessante standbeelden en je kunt in deze korte tijd zelfs naar de bronnen lopen.

Om vier is iedereen weer present en we zien de bus aankomen. Instappen allemaal, maar niet te overhaast….

Ans maakt een lelijke smak en ligt met een hoofdwond op straat. Handen genoeg om te helpen, maar een enkele pleister is niet voldoende. Ze is precies op haar bril terecht gekomen, die een lelijke, flink bloedende snee heeft veroorzaakt. Bij toeval staan we pal voor een apotheek, maar die kan geen hulp bieden, er moet waarschijnlijk gehecht worden. Er wordt besloten eerst naar Trier te rijden. Wat stil rijden we de stad uit.

Als we bij ons hotel aankomen, wordt er al op ons gewacht met het diner. We gaan dus eerst eten en dan pas inchecken en onze koffer uit de bus halen. Zo te zien laat iedereen het zich goed smaken. Intussen rijdt Ted met Wilma en Ans naar het ziekenhuis waar ze bij de EHBO (?)  wordt onderzocht en na goedkeuring wordt de wond dichtgeplakt. Als wij aan ons nagerecht beginnen, komt het drietal terug. Ans heeft gelukkig een zonnebril op sterkte bij zich en haar gehavende gezicht kan nog monter lachen.

Er wordt nog wat gedronken, maar ik trek me terug om mijn dagboek bij te werken. We hebben een prettig hotel, met prima kamers. Ik zal zo nog wat foto’s plaatsen.