Maandag 10 juni, zonnig Helsinki

We hebben negen uur geslapen! Komt natuurlijk door het verzetten van die klok. Vandaag willen we het een beetje kalm aan doen. Helsinki is wel een grote stad, maar voor een toerist is er niet zo héél veel te bekijken, tenzij je natuurlijk boottochten gaat maken, zwembaden of sauna's wil bezoeken of wat dan ook. De musea zijn op maandag gesloten, dus dat valt al af.  

Ik heb ergens gelezen dat de Temppeliaukio kerk de moeite waard moet zijn. We gaan op stap. Druk maandagochtendverkeer, nee, daar kan ik maar niet aan wennen.  

De kerk is aan de buitenkant amper als kerk te herkennen, maar wel bijzonder.  Hij is op en deels in de tempelberg gebouwd. Als we aan komen lopen, Pffft... even klimmen hoor, zien we grote rotsblokken en daar steekt een blauwige koepel bovenuit. Een soort kwal, of in ons geval trokken we gelijk een associatie met de blauwe waterbal voordat een gyser in IJsland begint te spuwen. We kopen een ticket en mogen de binnenkant bekijken.  

Het daglicht komt binnen via dakvensters en de wanden zijn deels uit het steen van de berg gehakt. Het plafond lijkt van hout te zijn. Ik heb begrepen dat er een bijzonder goeie akoestiek moet zijn, waardoor er regelmatig concerten worden gegeven. Het is bijzonder, maar buiten de architectuur is er niet zoveel te zien, dus staan we vrij snel buiten. We lopen nog een rondje rond de kerk om hem aan alle kanten te bewonderen, het lijkt wel een vliegende schotel. 

Als we teruglopen, kunnen we rustigere wegen vinden. We komen bij moderne gebouwen met bijzonder mooie architectuur. We zien het Music Centre (in het Fins: Helsingin musiikkitalo. Het huisvest niet alleen een afdeling van de Sibeliusacademie, maar is ook het concertgebouw waar zowel het Fins Symfonisch Radio Orkest als het Filharmonisch Orkest van Helsinki speelt. Er staat een bordje bij de deur, dat de doorgang vrij toegankelijk is. Nou, altijd doen natuurlijk. Er zijn geen concerten gaande, maar vanaf die doorgang kun je wel de concertzaal inkijken, daar is een repetitie gaande. Het is een prachtig, modern gebouw, we kijken onze ogen uit.  

Weer buiten, het is overigens fris, maar zonnig weer, zien we nog een ander bijzonder gebouw. Het lijkt wel een schip, maar blijkt het Oodi te zijn, de bibliotheek. Natuurlijk willen we daar ook wel binnen kijken. Zoals tegenwoordig bij alle bibliotheken, is ook hier ruimte voor van alles en nog wat. Boeken zijn allang de hoofdzaak niet meer. Ik zie zelfs groepen mensen met een gids die een rondleiding lijken te krijgen. Er zijn overal studiehoeken en computers die bemand zijn door vooral studenten. Als we met roltappen de bovenverdieping bereiken is het laatste deel van de vloer schuin, met daarop stevige kussens, waar ook weer studenten op zitten. De bijzondere architectuur is boeiend. Op internet zijn lappen tekst te lezen over Oodi.  

Vanuit het uiterste puntje kijk ik naar beneden over het park en allerlei prachtige, veelal supermoderne gebouwen. Er is ook nog een terrasje en een koffiehoek waar we dankbaar gebruik van maken.  

We lopen een supermarkt binnen en kopen een paar salades en twee halve liters melk. Dan wandelen we naar Esplanadi, dat is een soort stadspark waar het heerlijk mensjeskijken is. Wij vinden een bankje half in de zon en eten er heerlijk onze salades op. We doen het echt kalm, merken jullie wel. Vervolgens wandelen we nog een keer naar het water, er zijn hier verschillende havens en er is altijd wat te zien. De belangrijkste dingen in de stad hebben we wel gezien, dus ook bij het water zitten we nog een poosje.  

Het is te vroeg om te gaan eten, maar wel koffietijd. Nog maar een keer naar het Senaatplein, waar de witte domkerk nu prachtig blinkt in de zon. We kuieren verder, maar in de verte zien we wel donkere wolken aankomen. Via de gezellige Esplanadi gaan we voor de zekerheid richting hotel. We horen muziek en er blijkt een (opera?) zangeres een aria te zingen op een overdekt podium. Tientallen mensen zijn blijven staan en het restaurant ertegenover is overvol met mensen die op het terras een glaasje drinken. Wij blijven ook een poosje staan, maar het wordt nu wel erg donker. Het hotel halen we niet meer, al snel vallen de eerste druppels. Hoewel het pas halfvijf is, vluchten we bij een Italiaan naar binnen. Oké, niet gepland, maar best lekker. Daarna gaan we echt naar ons hotel. We zouden het kalm aan doen, maar hebben toch weer 12 kilometer door de stad gestruind. Het belangrijkste gezien, Helsinki kunnen we van ons lijstje wegstrepen.