Reis zonder naam ( deel10) Zondag

Zondag 18 juni 

We hebben een prettig hotel en een heerlijk bed, ik heb me verslapen en werd pas over half acht wakker. De vermoeidheid slaat toe? Het ontbijt is ook fijn, we krijgen een mandje brood op tafel met een zakje erbij. Als het teveel is, mogen we gerust een broodje meenemen voor onderweg. Nou genieten we altijd wel van een lekker ontbijt, maar we houden inderdaad twee broodjes over.  

We willen vandaag een wandeling maken vanaf het Posthuys dat 8 kilometer verder naar het westen ligt. Het Posthuys was jarenlang een schakel in de postroute Amsterdam-Vlieland. Er rijdt wel af en toe een bus, maar het is nogal onduidelijk hoe en wat. We lopen dus naar een fietsenverhuurder en huren voor een dag een fiets. Nee, geen elektrische, we doen het op eigen kracht. We fietsen nu dus eerst die acht kilometer, zetten de fietsen neer en starten de wandeling. Het is hier een graad of 21, maar bewolkt en wel benauwd, zeker als we door het duinachtige gebied stappen. Het is hier erg vogelrijk en het broedseizoen is nog niet afgelopen, genoeg te zien dus. Het eerste deel van de wandeling gaat over een dijk met uitzicht over de slikplaten van de Waddenzee en in het bijzonder over de Kroons's Polders, dat beschermd gebied is. We zien veel ganzen en ook een lepelaarskolonie. In een vogelkijkhut kunnen we nog wat soorten meer zien. 

Daarna lopen we over de buitendijkse slikplaten en gorzen. Ook hier is het erg droog, anders hadden we vast natte voeten gekregen. Daarna gaan we een duin over en via een smal slingerend duinpad komen we aan de noordkant van het eiland en moeten we door het rulle zand over een breed strand naar de Waddenzee. Na een tweehonderd meter zien we geen mensen meer, alleen maar water, wat boten en heel veel vogels.  

Er komt een grote bus over het strand gereden, een ‘avonturenbus’, waarschijnlijk voor mensen die niet meer zo goed ter been zijn? Het leuke is, dat de Vliehors Expres met zeer speciale banden is uitgerust. Wanneer er over het zand wordt gereden verschijnt er een gedicht in het zand. Heel mooi. Na twee kilometer moeten we weer door het rulle zand en het duin over, het zijn tropenkilometers hoor. Gelukkig komen we dan dicht in de buurt van het Posthuys, waar we een kop koffie nemen met wat lekkers. Dat broodje was natuurlijk allang op, het zal inmiddels een uur of twee zijn.  

Verder maar weer, we gaan nog door een prachtig bos, waar steekvliegen en ander gespuis genieten van ons vers aangevoerde bloed. We maken een rondje langs een oude eendenkooi, een dicht begroeid smal pad, we stappen stevig door, maar de stekers laten zich niet kennen. Uiteindelijk zijn we om een uur of vier toch aan het eind van de best wel zware wandeling. 16,5 kilometer, maar door al dat strand en duinen behoorlijk zwaar. Dan die acht kilometer weer terug op de fiets, stevige wind tegen, pffft. Mijn natte rug krijgt de kans niet om op te drogen.  

Wat zijn we toch rijk, in het hotel wacht een heerlijke douche en voldoende schone kleding om er keuzestress van te krijgen. Nu die paar honderd meter naar de restaurantjes nog. Mmm, wat hebben we lekker gezeten en gegeten in de autoloze Dorpsstraat. Morgen wat minder kilometers en wie weet, net als onze vrienden op Texel, zelfs tijd om eens naar die leuke winkeltjes te kijken? Ik moet nodig een nieuwe hoed tegen de zon. Museum zit er niet in, op zondag en maandag gesloten.