Dinsdag 18 juni, is daar een eland?  

Vandaag maken we wat minder kilometers, eerste stuk dezelfde weg terug vanuit Tromsø, dan verder met de E6. Als we net om ons heen kijken voor een koffiestop, zien we een parkeerplaats waar Samitenten naast zijn neergezet. Eerst die koffie hoor, dat thermosflesje is vanmorgen met liefde gevuld. We ruiken de lucht van brandend hout en als we de tenten binnengaan, lijkt het wel een kerstmarkt. Leuk om even rond te kijken, foto van mij met rendier en dan weer verder. Die dikke wollen Noorse truien en wanten hoef ik niet en ook die andere souvenirs zijn niet aan ons besteed. Het uitstapje was leuk genoeg. 

Omdat we tijd genoeg hebben, kunnen we wel een aantrekkelijke zijweg nemen. Tja, die is dan wel 25 kilometer heen en weer 25 terug, maar hij was mooi. De weg was nogal slecht, maar we zagen in het water naast ons honderden broedende meeuwen. Natuurlijk hopen we op wild of bijzondere vogels, maar dat gebeurt niet op verzoek. We zoeken gelijk een plekje voor de lunch, hopelijk hoeven we ons broodje niet met de meeuwen te delen. Dat plekje vinden we op een soort steiger waar een paar picknicktafels op staan. Geen meeuw te zien, alleen een paar schreeuwende scholeksters die ons vertellen dat we niet te dicht bij hun nest moeten komen. Het uitzicht is aan alle kanten geweldig, ik zou mijn schildersezel wel neer willen zetten en hier een paar uur blijven. Ik neem wel foto's, wie weet komt het er thuis nog wel eens van.  

Als we terugrijden, zeg ik dat er niet eens een koe of een paard is te zien bij de huizen die verspreid langs de weg staan. Peter denkt toch een paard te zien, maar twijfelt. Hij wijst naar linksachter, terwijl hij langzaam doorrijdt, is het wel een paard? Nee, het is iets anders. Hij kan gelijk een soort oprit oprijden. Dat kan hier gemakkelijk, dat is vaak een zandpad en het woonhuis staat dan 100 meter verderop. Het dier staat half verscholen onder een boom, maar het ziet er hertachtig uit. Stevig op zijn poten en het staat doodstil. Kijkt hij naar ons, zoals wij naar hem kijken? Is hij eigenlijk wel levend? Nadat we een paar foto's en filmshots hebben genomen, loop ik voorzichtig langs de weg een stukje terug, het dier blijft doodstil staan.  

Ineens beweegt hij zijn kop en loopt een paar stappen, vervolgens gaat hij wat grazen. Het is in ieder geval een hertachtige en als we inzoomen zien we dat het een eland is. Weliswaar zonder dat interessante gewei, maar het kan een jong of een vrouwtje zijn. Hij is ook niet zo heel groot, ze zijn groter dan een mens. Onze dag is weer helemaal goed en niet alleen de picknickplaats was het omrijden waard, dit mooie dier eindelijk eens in het echt zien zeker ook. Nu nog graag een mannetje met zo'n imposant gewei, of ben ik weer te hebberig?  

We rijden verder, het zijn niet veel kilometers die we moeten maken en we komen rond vier uur in Finnsnes aan. We hebben nog een echte wandeling overwogen, maar het is hier erg bergachtig. We kiezen voor een stadswandeling.  In Finnsnes valt niet veel te beleven. Het is een stadje waar de Hurtigruten aanlegt. Dit is een schip (postschip?) dat al meer dan 130 jaar lang van haven naar haven langs één van de mooiste kustlijnen ter wereld vaart. Beetje cruisebootachtig. Wij zijn er ook wel eens een stukje mee op stap geweest. En stapten hier toen op en voeren naar Tromsø.  

Het stadje Finnsnes zelf is niet geweldig, alleen de oude haven en het park zijn aardig. In het park werden we bijna aangevallen door Noordse sterns die daar hun nest beschermden. Delen langs de kant van de vijver waren met rood-witte linten afgezet, maar toen we daar onwetend langsliepen, kwamen ze min of meer dreigend op ons af. Het liep goed af voor zowel de vogels als voor ons. Het stappendoel is weer gehaald.