Woensdag 19 juni, Vesterålen

Beetje op de tijd letten vandaag, want we moeten met een veer over en dat vaart maar drie keer per dag. Het advies is ook dat je er op tijd moet zijn, want er is maar beperkt ruimte aan boord. We rijden over het eiland Senja. Daar zijn we een aantal jaar geleden in de winter geweest. Een heel ander gezicht natuurlijk. Alles lag toen onder een dik pak sneeuw. We komen over de weg waar we destijds gewandeld hebben. We weten nog het kerkhofje, waarvan de stenen helemaal met sneeuw bedekt waren, alleen de bovenkantjes staken er nog uit. Natuurlijk maken we foto’s van het kerkhof en het fijne hotel van toen. We hebben er genoeg herinneringen aan. Walvissafari, maar vooral ook het prachtige noorderlicht dat we hier gezien hebben. 

Onderweg zie ik tussen de struiken door een grote vogel. We rijden al langzaam en als ik Peter waarschuw, rijdt hij een stukje achteruit. Ik klik vlug wat foto's en film zo goed en kwaad als het kan. Het lijkt een roofvogel, maar we kunnen het niet goed zien. Ineens komen er twee kraaien op hem af, ze bekvechten en vliegen vervolgens op. De grote roofvogel achter de kraaien aan, we kunnen hem wel 100 meter in de lucht volgen. Nou, dat is vast niet zomaar een buizerd, maar mogelijk een arend. Als we de foto later identificeren, is het inderdaad een zeearend. Toch weer wild gezien vandaag.  

We rijden verder, het is maar 61 kilometer, maar de navigatie geeft aan dat we er anderhalf uur over zullen doen. Kan wel eens, want je kunt niet altijd lekker doorrijden. Als het goed is zal het veer om 13:00 uur gaan, dus moeten we uiterlijk om 12 uur in de rij staan. Het rijden verloopt vlot en de navigatie herpakt zich steeds en uiteindelijk schuiven we om 11 uur al in de rij. Ja, rij één en twee staan al vol, wij op de eerste plaats van rij drie. Zijn al die anderen dan zó vroeg al gaan staan? Voornamelijk campers. Later horen we dat er maar zes rijen op dat veer kunnen en vol is vol. Die auto's die er nu staan, zijn waarschijnlijk van het vorige veer waar ze niet op konden. Om een lang verhaal niet langer te maken: ons veer vertrekt pas om DRIE uur. 

Dan maar wandelen? Wandelschoenen aan, lunch mee, auto in de rij laten staan en op stap, gewoon langs de waterkant het dorp uit. Tja, na een dikke kilometer hield het hele pad op. Nou ja, beetje aangerommeld, praatje met Nederlanders, tukkie gedaan, ik heb het overleefd en we hadden een plekje op het veer. We mochten er zelfs als een van de eersten op, ik dacht door mijn aardige gezicht, maar het bleek dat die kleinere auto’s in onmogelijke hoekjes werden gedirigeerd, die grote kampers in het midden en vol is vol, om een uur of zeven gaat het laatste veer.  

Na bijna twee uur zijn we van het eiland Senja naar Andøy gevaren, een ander eiland ditmaal in de eilandengroep Vesterålen. Hiervandaan moeten we nog 155 kilometer rijden en ook nu gaat dat niet zo snel. Geeft niet, de weg is weer prachtig en het wordt hier toch niet donker. Jammer van die bui. Om kwart over zeven zijn we er. We hebben ditmaal een huisje op een heuvel met een prachtig uitzicht over Ryggefjorden. Inkopen voor deze dagen had ik in Finnsnes al gedaan en ik ben inmiddels een ster in het maken van gezonde, voedzame soepen. Vandaag zit er zelfs hertenvlees in.