Vrijdag 7 juni, dagje Stockholm 

O, wat ben ik nu moe, ik hoop dat ik alles nog goed kan vertellen. Gisteren had die aardige meneer bij de receptie ons veel informatie gegeven. We konden dus met de trein naar het centrum. Stockholm is een levendige stad, met meer dan anderhalf miljoen inwoners. De stad is gebouwd op 14 eilanden die met bruggen met elkaar verbonden zijn. Zoals alle grote steden wordt er steeds weer nieuw gebouwd en onderhoud gepleegd. Een gigantisch netwerk van treinen en metro's ligt onder de grond verborgen (soms ook bovengronds). Het verkeer is dus nogal aanwezig, maar gelukkig zijn er ook voetgangerszones. Ik zal jullie niet vermoeien met al de informatie die je zelf ook zou kunnen opzoeken.  

Wij gingen met de plattegrond in de hand eerst op zoek naar het oude raadhuis. Dat kun je alleen bezoeken onder leiding van een gids, de ene keer in het Engels, de andere keer in het Zweeds. Voordat we het hadden gevonden was het over tienen en de kans op de Engelse tour onze neus voorbijgegaan. Het was heerlijk weer, dus helemaal niet erg om niet naar binnen te hoeven, we moesten nog genoeg andere dingen zien. We tippelden weer diverse bruggen over en kwamen in het historische deel. Smalle straten, de smalste zelfs maar 90 cm breed, veel toeristenwinkeltjes en veel toeristen. Overal eettentjes. Niet alleen dat hoor, het doet bijna Zuid-Europees aan door de smalle straten en huizen die in okerkleur of rood zijn geschilderd. Het was heerlijk slenteren, kopje koffie, lunch. We gedroegen ons als toeristen. 

Op een plein, met prachtige gebouwen stond een schilder heerlijk te schilderen. Verschillende van zijn werken om hem heen, maar ook foto's van die werken die hij had gemaakt. Hij sprak ons in het Engels aan, er wordt hier veel Engels gesproken, vooral natuurlijk door mensen die met toeristen te maken hebben. Hij vertelde dat hij Engelse ouders heeft, maar in Zweden is geboren. We spraken ook over het schilderen. (Collega's onder elkaar hè). Ik kocht een foto van hem en hij vond het goed dat we foto's van hem maakten. Ik mocht met hem op de foto en toen we doorliepen kregen we een hand van hem en hij bedankte ons voor het leuke gesprek. 

Verder maar weer. Ik heb zó ontzettend veel gezien en we hebben zoveel gelopen. Nu weer op een ander eiland een ‘berg’ op, tussen allerlei prachtige gebouwen. We hadden een prachtig uitzicht over het water en de stad.  Ik geloof dat ik nu, net als de Japanners, later de foto's moet bekijken en opzoeken waar we allemaal geweest zijn.  

We liepen door ‘gewone’ winkelstraten, dat was een beetje jammer, heel druk en we zijn er niet om ‘gewoon’ te winkelen. Wel een paar mooie oorbellen gescoord, maar dat was in het oude deel. We eindigden bij een soort markthal. Zoiets als de nieuwe Markthal in Rotterdam, maar dan moderne eetgelegenheden en winkels in een oud gebouw. Ook weer wat gegeten.  

Gelukkig konden we daar met de metro terug naar het station en op de trein stappen. Met 17 kilometer slenteren door allerlei straten, wil je echt niet meer verder.  

Jammer genoeg ben ik mijn kopie van dat schilderij kwijtgeraakt, ik denk dat ik hem heb laten liggen toen ik die oorbellen heb afgerekend. STOM. Gelukkig heb ik die leuke foto's nog.