Zaterdag 22 juni, veelzijdige dag.

Heerlijk geslapen, heerlijk ontbijt, we kunnen de dag aan. Natuurlijk moeten we nog wat meer van de Lofoten zien. De E10 is tegelijkertijd een scenicroute. Bruine borden geven aan wanneer iets de moeite waard is voor een toerist om van de route af te wijken. De totale route is 240 kilometer, als je dan ook alle uitstapjes wilt doen, moet je daar wel drie dagen voor uittrekken. Wij hebben maar een dag. We beginnen gewoon vanaf ons hotel en zien wel wat er op ons pad komt. Als eerste een kerk, even uitstappen, foto en door. Om hem van binnen te bekijken moet er betaald worden. We hebben al zóveel kerken bekeken, wij gaan door.  

De weg is prachtig om te rijden, het lijkt wel een filmdecor. Het is behoorlijk druk, de weg is smal en er zijn veel campers. We zien onderweg klimmers hoog aan de rots hangen. Er zijn verschillende mooie uitzichtpunten waar we een fotostop maken en dan komen we bij het plaatsje Henningsvær. Het is druk op de parkeerplaats, de huizen zijn mooi gekleurd en het uitzicht op allerlei boten prachtig, maar verder is er niet veel te doen. Het is heerlijk weer, een graad of 15 en een zonnetje.  

Bij een van de uitzichtplaatsen kunnen we picknicken. De zijkant van de parkeerplaats is afgezet met een mooie houten schutting, aan de uitzichtkant zijn verhogingen met een soort tafeltjes. Op een ervan staat zelfs een bloeiende geranium. Ik heb geen brood meer, maar nog wel knäckebröd en een thermosfles heet water. Dat wordt bouillon, het smaakt ons prima. 

Ik weet de volgorde niet zo goed meer hoor, dorpje, uitzichtpunt, maar ook een galerie. We parkeren de auto bij een klein wit huis met daarnaast een rood huis met grote letters ‘Galleri Eggum’ erop. Alles is omgeven met bloemen en graspaden. De deur van de galerie staat open en uit de tuin van het witte huis komt een meneer ons tegemoet lopen. 

‘U woont hier in het paradijs’ zeg ik en glimlachend beaamt hij dat. We mogen zijn schilderwerk in de galerie bekijken en ik ben onder de indruk. Natuurlijk koop je nooit iets, maar gelukkig heeft hij van zijn werk ook mooie ansichtkaarten voor een zeer redelijke prijs. Zijn vrouw heeft in een kamer ernaast ‘antiek’. Het is net een museum: ouderwets aardewerk, kleding, glaswerk, noem maar op. Binnen mogen we geen foto's maken, maar hij nodigt ons uit om dieper de tuin in te lopen. Daar staat weer een klein huis uit 1878 (ofzo), ook daar antiek van zijn vrouw. Nog weer verder, de tuin loopt af naar een uitloper van het fjord, zijn atelier. Een half-afgemaakt werk op de ezel en nog meer kunst. Aan de kant van het water hele grote ramen waar het licht prachtig doorheen komt. Het uitzicht is geweldig, allerlei vogels zitten op stukken rots in het water. Het is gezellig met hem een praatje te maken en hij neemt de complimenten glimlachend in ontvangst. In de tuin zien we zijn vrouw aan het werk, ook daar nog even mee staan praten. Ik kan me voorstellen dat je daar nooit meer weg zou willen. Beetje jaloers loop ik naar de auto terug. Ditmaal ben ik de gekochte kaarten niet onderweg kwijtgeraakt. Voor de liefhebber: http://www.gallerieggum.no. Ik heb zelf nog niet gekeken.  

We gaan verder en komen in de buurt van Bøstad, daar kun je een zandpad oprijden en wat verder je auto betaald parkeren. Vandaaruit kun je naar een ‘sculptuur’landschap wandelen. We hebben geen idee wat we daarvan moeten verwachten, maar het is een prachtig stukje. Buiten de meeuwen en scholeksters bij het water, zien we hoog in de lucht een adelaar op ons neerkijken. Wat dichterbij, op een stuk steen, roept een tapuit om aandacht. We moeten een hekje door, daar lopen behalve wat andere mensen ook schapen. Op een hoge sokkel staat een beeld van een mannenkop. Als ik eromheen loop is het gezicht ineens geen gezicht meer, maar een abstract beeld, later dacht ik zelfs dat het op zijn kop stond.  

Nu we thuis zijn, heeft Peter het opgezocht en onze vriend Google vertelt het volgende: Head. Beeld van ijzer en graniet. Hoogte 178 cm. De maker is Markus Raetz, een Zwitserse beeldhouwer. Het bijzondere van dit hoofd, is dat het verandert vanuit iedere hoek dat je ernaar kijkt. Vanuit een bepaalde hoek staat het op zijn kop. 

Het landschap en het licht zijn hier ook bijzonder mooi. Hoge granieten bergen, een meer, bloemenvelden en klotsend water tegen grote rotsblokken. We zouden ook langere wandelingen kunnen maken, maar hoe lekker dan ook, we houden het op die drie kilometer.  

Het is zonde om te stoppen, we hebben nog geen 70 kilometer van de route gedaan, maar onze dag is op. We moeten nog terug, we willen ons bij het visrestaurant van gisteren nog een keer laten verwennen, het dagboek moet geschreven, de tas weer ingepakt. Niet te laat naar bed, want morgen moeten we vroeg op stap. Oh, wat hebben we het toch druk met vakantievieren, maar dit was weer echt een topdagje.