Watervallen en zo meer

Woensdag 26 juni

Vanaf Clearwater loopt een doodlopende weg van 70 kilometer. Het is de enige weg die door het Wells Gray Provincial Park voert. Het is een rustige weg, omdat er alleen mensen rijden die er iets te zoeken hebben. Van het begin tot het einde zijn parkeerplaatsen, uitzichtpunten, beginpunten voor trails en dat soort dingen. Wij gaan op stap en hopen natuurlijk veel dieren te zien, maar de natuur is hier ook heel mooi. Op weg naar een mooi punt dat over de Clearwater vallei uitkijkt loopt een hert. Even kijken we elkaar in de ogen en dan verdwijnt hij in de struiken. Over een lang, onverhard pad met heel veel kuilen rijden we naar een uitkijktoren, die informatie (en uitzicht) geeft over de ons omringende bergen. Het is niet geweldig, maar dat kan ook komen door de forse bui die net naar beneden kwam.

We rijden naar de Dawson waterval. Voor ons uit loopt een klein dier, niet groter dan een konijn, maar dat is het niet. Het lijkt meer op een zwabbertje met zijn brede harige staart. Waarschijnlijk een bergmarmot of iets van dien aard. Ik heb nog steeds amper internet, dus kan het niet opzoeken. De waterval is onwaarschijnlijk mooi. Het is een brede, hoefijzervormige waterval, die een beetje lijkt op zijn grotere broer de Niagarawaterval. Het leuke is dat het hier helemaal niet druk is. Op de parkeerplaatsen staan steeds een aantal campers, wat personenauto’s en een doodenkele keer een bus met Aziatische mensen. We kunnen dus prima de beste plaatsjes zoeken om foto’s te maken. De regen is verdwenen, de bomen druppen nog wat na. De muggen vinden ons wel lekker.

We rijden een stukje verder en zien een leuke picknickplaats. Alles draait hier om de snelstromende rivier Clearwater, dus zitten wij met ons lunchpakketje lekker langs het water. We zijn niet de enigen, want een onacceptabel aantal muggen houdt ons gezelschap. Het wordt een korte lunch. De volgende uitstap belooft weer veel moois. Een prachtig meer, een vervallen houten boerderij van historische waarde aan een moerassig weiland vol groen en bloemen en ook nog een kleine mineraalbron. Dat alles ligt langs een rondwandeling van een goed uur. Het is prachtig, we zien veel dieren ook. MUGGEN… Er is een ware aanval op ons heerlijke bloed en ik trek mijn vestje over mijn hoofd, mijn camera stop ik in mijn hemdje, handen diep in de zak. Echt, de wandeling is prachtig, de mineraalbron bijzonder, maar o, die vreselijke muggen. Als we later onze wonden likken, voel ik me helemaal opgezwollen. Ik denk dat ik niet overdrijf als ik zeg dat we ieder zeker honderd bulten hebben. Ik bedoelde een ander soort wild dat ik graag wilde zien, maar hoewel ik een beetje opgelucht ben dat ik tijdens die wandeling geen beer of wolf ben tegengekomen, ben ik toch een beetje teleurgesteld.

We gaan door, de weg is allang niet meer geasfalteerd, maar goed te berijden, het weer is heerlijk. We zien een prachtige stroomversnelling en bij het Clearwatermeer, helemaal aan het eind van de weg, kunnen we zelfs op een eenvoudig terrasje koffie drinken en een ijsje eten. We zijn er de enigen. Op de terugweg bezoeken we de dingen die we op de heenweg hebben overgeslagen. Nog een stroomversnelling, ‘Mushbowl’. Ik kan het niet opzoeken, maar het is mooi. Als laatste gaan we nog naar een waterval niet ver bij onze lodges vandaan. Het is een hele hoge waterval waar het water in een paar delen vanaf gekletterd komt. Bij al die bijzondere punten staan ook informatieborden, stevige hekken zodat er niemand naar beneden kukelt en vaak houten plankiers om het de toerist comfortabel te maken. Deze waterval is weer prachtig, maar het leuke is dat de zon er precies op de juiste manier op schijnt. De nevel die van het watergeweld afkomt tovert er een prachtige regenboog in.

Weinig wild gezien, maar onze dag was onvergetelijk.