Woensdag 26 juni , bij Olav op bezoek.

De E6 die we nu al dagenlang volgen, is geen snelweg, maar een doorgaande autoweg. In totaal is hij ruim 3000 kilometer lang. Slechts 600 kilometer daarvan is snelweg. Wij rijden hem niet helemaal, maar op het ogenblik wel grote delen. Vergis je niet, deze weg loopt ook door dorpen en steden, er mogen fietsers rijden, de weg is niet heel breed, vrachtwagens kunnen elkaar passeren, maar bij bruggen, scherpe bochten en wegversmallingen weer niet. Op delen mag je 80 kilometer rijden, maar vaak ook minder, in bewoond gebied maar 60 en in de steden zelf meestal maar 40. Er zijn ook nogal wat wegwerkzaamheden.  

Waarom vertel ik dit? Wel, om uit te leggen dat 300 kilometer rijden veel langer duurt dan in Nederland. Aan de andere kant heb ik nog nooit door zo'n prachtig gebied kunnen rijden, steeds op dezelfde weg, het is werkelijk schitterend. In het hoge noorden is het veel stiller dan zuidelijker. De natuur wisselt vaak, het is te veel om uit te leggen, maar wij zijn diep onder de indruk van zowel de natuur als de infrastructuur van de weg, de tunnels en de bruggen. Wat knap om dit te kunnen verzinnen en uit te voeren.  

Oké, wij gaan op weg. Namsos ligt wat buiten die E6, dus daar rijden we eerst naartoe. We passeren Steinkjer, de hoofdstad van de provincie Nord-Trøndelag. Ik heb als bijrijdster prachtige uitzichten, eerst over de stad, die tegen een helling geplakt ligt en later over het water van de Beitstadfjorden. Het is 15 graden en de zon piept af en toe tussen de bewolking door. Het geeft een bijzondere blauwe gloed over alles. 

Het wordt vandaag een reisdag, maar een uitstapje moet kunnen. Een halfuurtje later kunnen we van de weg af om naar Stiklestad te rijden. Bij dit stadje werd in 1030 Olav Haraldson gedood door een leger boeren. De slag gaf een wending aan de geschiedenis. Een halve eeuw later werd er een kerk gebouwd op de plek, waar de inmiddels heiligverklaarde Olav viel.  

De plek is nu een cultuurcentrum geworden. Jaarlijks wordt de slag nog nagespeeld in een groot openluchtspel. Er is zelfs een pelgrimspad, dat gelopen kan worden. Tja, 580 kilometer, niet iets voor een ochtendje. Wij nemen een kijkje in de kerk, die nog steeds bestaat en gebruikt wordt. We krijgen een uitleg in het Nederlands en bekijken, met die uitleg, de schilderingen op het altaar. Aan de wand tekeningen van Bijbelse gebeurtenissen, geschilderd rond 1600 door een Nederlandse kunstschilder die in Trondheim woonde.  

Na afloop willen we gebruik maken van het toilet in het tegenover liggende grote infocentrum waar nog veel meer te zien is. Ik word naar beneden verwezen, in een brede gang zijn niet alleen toiletten, maar zie ik ook een stapel kleding, ouderwets uitziende capes, liggen. Ik hoor zingen en nieuwsgierig kijk ik om de hoek van een grote zaal vol stoelen. Op een scherm aan de muur zie ik een deel van een uitvoering van dat openluchtspel. Ik heb meer tijd nodig om het te vertellen dan de tijd die we er zijn geweest, maar het was weer een aangenaam uitstapje. We drinken een kop koffie op de parkeerplaats en rijden verder.  

Buiten een extra slinger om een mooi eilandje te kunnen zien, hebben we niets meer gedaan. O ja, een mooi picknickplaatsje bij een kleine haven, het is een sport om de dag op die manier te onderbreken en een mooi plekje te vinden. Gewoon van A naar B gereden, maar dan wel over die E6 die een vakantiedag op zich is. Zeker als je bedenkt dat de temperatuur opliep naar een heerlijke 20 graden. (Sorry Nederlanders, ik heb over die 30 graden bij jullie gehoord).  

We zijn nu in Oppdal en hebben een kamer met een kitchenette. Een supermarkt op 100 meter afstand, waar we een eenvoudig maaltje bij elkaar hebben gesprokkeld, zodat ik weer zelf kan koken. Scheelt ook in de kosten, want o, wat een duur land is dit. Ik kocht vanmorgen drie broodjes en een pak melk, 10 euro. Stel dat je een glaasje wijn bij je eten wilt nemen, 15 euro. Geen medelijden, we wisten dit van tevoren.