Dinsdag 25 juni, reisdag met waterval.

Warm stap ik naar buiten, ik heb zwaar geslapen, het was heel warm op de kamer. Wel bijzonder is het verhaal achter dit hotel. Fru Haugans Hotel is het oudste hotel van Noord-Noorwegen! Het is lid van ‘historische hotels’. Natuurlijk is het regelmatig gerenoveerd en voldoet het aan de huidige eisen, maar we kunnen op veel manieren zien dat het oud is. Door het slechte weer hebben we gisteravond ook in het hotel gegeten. Ik denk in kamers van het oude woonhuis. Er hing een foto van mevrouw Ellen Haugen en ook portretten van familieleden. Het behang, de vloeren, wat kleine dingen waren waarschijnlijk wel antiek en van familieleden. Onze hotelkamer was prima, maar wat klein en dus ontzettend warm.    

Het hotel heeft wortels die teruggaan tot 1794 en is daarmee het oudste in Noord-Noorwegen. Het hotel kreeg zijn huidige naam dankzij Ellen Haugan, die het in 1885 overnam. Het hotel ging over op haar dochter en nakomelingen en wordt vandaag de dag gerund door de vijfde generatie. 

De hele nacht heeft het nog geregend, maar geluksvogels die we zijn, nu we op stap gaan, is het droog. In de zalmrivier, die dwars door de stad stroomt, zwemt de zeeforel. Ons hotel ligt ook aan die rivier. 

Gisteravond regende het zo hard, dat we amper iets van het stadje gezien hebben. Voordat we vandaag op stap gaan, maken we dat nog even goed.  

Het hotel ligt in de charmante wijk Sjøgata, aldus mijn reisgids. Dit deel van de stad mag je zeker niet overslaan tijdens je bezoek. De negentiende-eeuwse gebouwen zijn erg goed bewaard gebleven. Slenter door de straatjes en ontdek deze levendige wijk met de kleurrijke gebouwen, leuke winkels, cafés en galeries. Veel huizen zijn van de lokale bevolking. Nou, inderdaad, hoewel we het in een rap tempo doen, zien we wel dat dit een hele leuke, fotogenieke wijk is.  

Aan de overkant van de Vefsna rivier ligt de berg Øyfjellet. Je kunt de berg trotseren door de trappen van de Helgelandstrappa te nemen. Onderweg raak je waarschijnlijk de tel kwijt want de trappen bestaan uit meer dan 3000 treden, gebouwd door sherpa's uit Nepal. Elke trede is twee meter breed, er kunnen dus twee of drie mensen naast elkaar lopen. De Helgelandstrappa behoren bij de vijf mooiste bergtrappen in Noorwegen. Het is dus zeker de moeite waard om deze uitdaging aan te gaan. 

Ja, dat zegt mijn reisgids, maar daar gaan we toch maar niet aan beginnen. Ik heb een stuk of dertig treden opgelopen om het gevoel te ervaren en om het af te kunnen vinken. Zouden we de hele dag hier nog zijn, dan hadden we het misschien overwogen.  

We gaan serieus op stap, maar natuurlijk hebben we nog wel een uitstapje. Ten zuiden van Mosjøen, ongeveer 30 kilometer, ligt Laksforsen. Daar is nog een mooie waterval te bekijken. Ik had eigenlijk heel veel meer watervallen verwacht deze reis, maar tot nu toe was het een schrale oogst. Deze is de moeite waard. Het water komt niet van heel hoog, maar hij is breed en mooi. In het juiste seizoen schijnen hier ook zalmen te zien te zijn. Wij zijn dol op watervallen, dus een mooi uitstapje voor ons.  

Even een snel rondje bij een supermarkt en de tank volgooien en verder. We komen lang een nationaal park, maar het is ons niet duidelijk of we er een geschikte wandeling kunnen maken. We rijden wel een paar kilometer over een prachtig halfverhard pad. Dan komen we bij een paar houten huizen. Waarschijnlijk vakantiehuizen. Ik zie daar een picknicktafel, maar hij ziet er wel erg mooi uit, zou hij bij dat grote huis aan de andere kant van het grasveld horen? Een meneer verschijnt op het balkon en Peter vraagt of we van de tafel gebruik mogen maken. Ja hoor, ons plekje is weer gevonden.  

Echte wandelingen hebben we verder niet, maar nog wel een extra slinger van de snelweg vandaan over een heel hoog gelegen weg. De uitzichten daarvandaan zijn natuurlijk prachtig. Het weer trouwens ook, want in de loop van de dag is de zon goed doorgebroken en de temperatuur opgelopen tot een graad of twintig. De route is nog steeds overweldigend, hoe moet ik dit allemaal onthouden?  

We zijn al om vijf uur in Namsos. Dat is wel prettig, want dan kunnen we dat stadje ook gelijk bekijken. Het hotel ligt in het prachtige berglandschap mooi aan een fjord waar we uitzicht op hebben. Deze havenstad is een houthakkersstad, maar daar merken we niet zoveel van. Het museum is natuurlijk al gesloten, maar ook in het centrum valt niet veel te beleven. Alles lijkt uitgestorven. We wandelen niet verder en besluiten een ‘vrije’ avond te nemen. Peter kijkt voetballen en ik kan mijn achterstallige dingen eens bijwerken en op tijd naar bed, daglicht of niet.