Donderdag 15 juni

Donderdag 15 juni

Van Tucson naar Sedona over de Apache trail.

***

Nogmaals een lange dag in de auto. Niet omdat deze twee plaatsen zo ver uit elkaar liggen, maar omdat we van ons reisbureau de tip hebben gekregen om over de Apachentrail te rijden. Dat is een oude handelsroute van de Indianen, al lang voordat deze weg werd aangelegd. Het is een prachtige route langs een ruig berglandschap en diverse meren. Een deel van 22 mijl is niet verhard. Daar kun je niet veel harder dan 15 mijl per uur rijden. We komen langs een oud goudzoekerskamp, waar nu een lunchcafe is. Jammer dat het voor ons nog wat te vroeg is, maar het ijsje was ook lekker.  

De rit is werkelijk prachtig. Niet alleen de Apachentrail, maar heel de dag hebben we prachtige uitzichten over een wisselend landschap. Aan het eind van het onverharde deel van de weg parkeren we bij een uitzichtpunt als daar net ook een fietser een rustpauze komt nemen. Jemig, de weg maakt stijgingen van 7%, het is inmiddels boven de veertig graden en dan komt daar doodleuk een fietser aan. Volle bepakking, hij is al een paar dagen onderweg en gaat nog een poosje door. Hij knauwt zijn Amerikaans bijna onverstaanbaar door zijn incomplete gebit. Als hij zijn zonnebril afzet zien we dat hij waarschijnlijk aan een oog blind is. We maken natuurlijk een praatje met hem. Als hij hoort waar we vandaan komen laat hij merken dat hij wel wat van Nederland afweet. Liberals! Amsterdam, drugs, rode zone.

“You are from de big money’, stelde hij vast.

Nee, na deze reis zijn we dat niet meer: ‘We spent our money’.

Ik vraag of Peter een foto mag nemen.

‘Ik ben niet fotogeniek’, is het antwoord, maar als ik wijs op zijn fiets dan mogen we toch een foto nemen. Peter laat hem het resultaat zien. De foto is wat donker omdat hij onder het afdak van het uitzichtpunt staat. Ineens neemt hij het initiatief over. Hij vraagt aan Peter hoe hij heet en geeft hem een hand.

‘I am Doug’. Ik krijg ook een hand en hij gaat in de zon bij zijn fiets staan en poseert deskundig voor de foto. Ik vraag hem of hij wel genoeg water heeft, maar hij kan nog vooruit. Hij haalt zijn shagbuil tevoorschijn en begint een shaggie te draaien. Hoe is het mogelijk, zulke prestaties en dan ook nog roken.

Bye bye Doug, thanks en het gaat je goed.

Om even over zessen zijn we bij ons volgende hotel. Ook weer voor twee nachten. Het was vandaag over de veertig graden, maar we hebben veel in de auto gezeten. Wel gepicknickt, maar daar stond een lekker windje. Verder ben ik af en toe uitgestapt om een filmpje voor jullie te schieten. Ik hoop dat ik hem kan plaatsen.