Vrijdag 16 juni

Vrijdag 16 juni

Dagje Sedona. Jeeptour, rode rotsen gefotografeerd.

***

Heerlijk om een extra nachtje te kunnen blijven, er is hier genoeg te zien en te doen voor ons. We zijn op het ogenblik in Sedona, midden in de woestijn van Arizona. Van oorsprong was het een boerendorp, maar inmiddels is het groot geworden door het toerisme. Het mooist zijn misschien wel de rode rotsen waar de regio bekend om staat. Vooral bij zonsop- of ondergang zijn de warme rode en oranje tinten spectaculair. Het is hier een prachtig wandelgebied, maar met deze temperatuur van meer dan veertig graden zie je mij niet klimmen in de rotsen.

Om te beginnen hebben we om negen uur een Jeep Tour geboekt. Zo’n Jeep komt op wegen waar wijzelf onmogelijk kunnen en mogen rijden. We moeten ons een halfuurtje van tevoren melden. Het is een leuk gezicht, knalroze Jeeps rijden af en aan. Buiten wijzelf kwamen er nog drie vrouwen en twee kinderen in de Jeep. Al snel gingen we van de geasfalteerde weg af en reden op bonkig terrein. Gisteren, de Apachentrail, was een zacht gekookt eitje vergeleken bij deze trip. Gelukkig zitten er stevige gordels in. De chauffeur weet veel te vertellen over de omgeving en de geschiedenis van dit stukje land. Halverwege hebben we een korte fotostop. Gelukkig maar, want in een hobbelende Jeep, die doet alsof hij een trap met treden van een halve meter of en af moet klimmen, kun je moeilijk filmen of fotograferen. Na anderhalf uur zijn we weer terug. Ik raap mijn losse ledematen en ingewanden bij elkaar en we besluiten beiden dat deze ‘Pink Jeep Tour’ de moeite waard was. Het dorpje is erg toeristisch, dus na een kop koffie zijn we weg.

We rijden wat verder waar een mooi wandelgebied is. Veel routes en natuurlijk allemaal met uitzicht op de rode bergen, die zoals gebruikelijk allemaal een mooie naam hebben. De theepot, de olifant, de kathedraal. We willen wel wandelen, trekken onze bergschoenen aan… meer dan een paar honderd meter langs een riviertje (ja echt waar, met stromend water), zijn we niet gekomen. Het is 41 graden. Bij een lunchcafe nemen we een heerlijke tosti en besluiten dan wijs te zijn en naar het hotel te gaan. Oke, we stappen nog uit bij een parkeerplaats met een mooi uitzicht, maar onze voeten smelten bijna aan het asfalt vast.

Gisteravond was ik erg duizelig en misselijk, laat ik nou maar verstandig zijn. Peter kan er beter tegen, maar vindt het nu toch ook wel erg warm. Hij moet ook nog een reservering voor een volgende tour bevestigen, dus wil even opbellen. In het hotel hebben we een goede verbinding. Kortom, we nemen een siësta. Ik was wat dingen, Peter regelt zijn zaakjes, we lezen en luieren wat. Van mijn voorstel om dat bij het zwembad te doen, komen we al snel terug. Die ligt in de brandende zon zijn water te verdampen.

Om vier uur gaan we nog eens op stap. Het is nog even heet. Met de auto rijden we van uitzichtpunt naar uitzichtpunt om toch van die mooie bergen te kunnen genieten.

Zal ik ze ooit kunnen schilderen? Kunnen beschrijven? Zullen de foto’s het beeld kunnen overbrengen?