Zondag

Zondag 28 mei

Gisteren zijn we van Chartres naar Rouen gereden en nu gaan we deze stad bekijken. Om halfelf en om halfeen zal onze reisbus naar het centrum rijden, maar dat vinden we te laat, dus gaan we aan de wandel. Het is maar een kilometer en nu is het hopelijk minder warm dan later op de dag. We beginnen aan een stadswandeling en genieten van de zondagrust, hoewel wij bepaald niet de enigen zijn. Rouen is een mooie stad, ook weer veel vakwerhuizen, veel kerken. Vele hebben op zondag een dienst, maar omdat het nog vroeg is, kunnen wij overal naar binnen.

Door grote problemen met mijn eigen laptop, zit ik nu op de computer van het hotel te werken. Ik neem dus niet de moeite veel interessante weetjes op te zoeken. Lastig hoor, een Frans toetsenbord, niks zit op zijn plaats.

We komen ook bij de kerk waar we vanmiddag zullen zingen, maar die is nog gesloten.

Om een uur verzamelen we ons bij de Saint-Maclou. Hij is nog steeds gesloten. Gelukkig gaat hij wat later toch open en blijft dan ook open, zodat toeristen ook binnenkomen. We kunnen gelukkig een beetje inzingen, dat maakt onze stemmen wat soepeler en de toeristen vinden het wel leuk.

Het is nog de vraag of Tannie op het orgel mag spelen, de organist is opgetrommeld, hij heeft de sleutel. Organisten kunnen soms last hebben van een soort 'haantjes'gedrag, als het erom gaat wie het orgel mag bespelen. Gelukkig horen we wat later Tannie spelen. Zowel het orgel als de bijzonder fraaie wenteltrap naar het orgel toe is van de 16e eeuw. Het orgel heeft intussen wel een nieuw binnenwerk gekregen. Dat wordt dan wel volgens de oude, originele manier gedaan.

Om twee uur begint ons concert. Deze kerk is veel kleiner dan de eerdere kerken waar we gezongen hebben en omdat deze kerk vaak gesloten is, trekt hij natuurlijk minder bezoekers. Toch hebben we niet te klagen, want er lopen mensen in en uit en een behoorlijk aantal blijft zitten luisteren.

We zingen lekker en horen later van Ted, onze dirigent, dat hij 'bijna over alles' tevreden was. Oei, dat wordt morgen in de bus nog even een hartig woordje?

Stel je het volgende nog even voor: Je zet het Ave Maria in en doet er je uiterste best op. Juist op dat moment vindt een vliegje het nodig in je neus te vliegen... Nee, niet bij mij, maar een van de sopranen had een spannend momentje.

Na het concert kunnen we onze concertkleding en koormappen in de bus leggen, want die staat daarvoor klaar. Dat is lekker, want we hebben inmiddels genoeg van al die tasjes dragen. In de loop van de dag is het heel benauwd geworden, ik voel me flauw, want de lunch is er bij ingeschoten. Wij gaan dus op het eerste de beste terrasje zitten en genieten van een mooi stuk zalm en een wijntje. Dat mag na het zingen, ervoor niet.

Ik heb gehoord over varen op de Seine, zere voeten, terrasjes, enzovoort. Wijzelf hebben na onze lunch de stadswandeling nog afgemaakt, ondanks de benauwde hitte. Misschien brengen foto's nog opheldering van de bezigheden van de anderen. Het diner slaan we vanavond over. De late lunch was voldoende.

Mogelijk is de opmaak van mijn dagboek vandaag niet zo netjes, of zijn er toch fouten blijven zitten door de Franse aanslag. Sorry daarvoor. Foto's? Films? Ik zal het proberen, maar anders houden jullie het tegoed, ik kan dat later thuis nog toevoegen. Kijk dus nog een keertje als we weer terug zijn.

Nou had ik zo graag nog even een compliment gegeven aan al die mensen die met ons zijn meegereisd. Partners, fanclub, zelfs twee kinderen die zich voorbeeldig gedragen. Kijk voor ons is dit natuurlijk een hartstikke leuke reis, maar de partners hadden misschien liever een andere reis gemaakt, niet ieder dag naar een concert hoeven luisteren. Van mij krijgen jullie een grote pluim hoor!

Zo, nu stop ik echt met dit lastige toetsenbord, vanavond niet te laat naar bed, het onbijt is al om 6 uur.