dinsdag

Dinsdag 12 juni

Eindelijk van de boot af. Goed uitkijken, links rijden, goeie weg nemen. Ja hoor, Peter kan het nog, ik ben blij dat ik niet hoef, ik kijk steeds de verkeerde kant op.

Het advies van het reisbureau is om de weg door het binnenland te nemen. Dat doen we natuurlijk, want uit ervaring weten we dat de adviezen goed zijn. Heel eigentijds hebben we nu een persoonlijke gids ‘Sophie’. Zij stuurt regelmatig (dagelijks?) via WhatsApp berichtjes met tips.

Het is zeker de moeite om wat om te rijden om een deel van de Hadrian’s Wall te bewonderen. Van deze Romeinse muur zijn grote delen nog intact. Hij wordt ook mooi onderhouden en op de route langs deze meer dan honderd kilometer lange muur, zijn verschillende parkeerplaatsen waarvandaan wandelingen beginnen. Het hele gebied is een lustoord voor wandelaars, die we veelvuldig zagen lopen. Veel paden over het heuvelige gebied worden gedeeld door koeien en schapen.

Wij parkeren ook en trekken schoenen aan die er tegen kunnen. Er is een soort bezoekerscentrum en een aardige dame stelt voor ons een niet te lange route samen. We krijgen een wandelkaartje mee met uitleg. We kunnen een broodje en wat drinken kopen en gaan op stap. Geloof me, er kan geen terrasje tippen aan een lunchplekje op de harde stenen van de Hadrian’s Wall. Uitzicht over het glooiende gebied (en de lange hoge stenige weg die we zó moeten lopen). We wandelen ruim een uur. Zien overblijfselen van een Romeins gebouw en komen bij een grote esdoorn die gebruikt wordt in verfilmingen van Robin Hood verhalen. Hij zou zich daar schuil hebben gehouden voor de vijand. Ach, legendes, films en verhalen, het maakt me niet uit in hoeverre het de waarheid is. Tussen de vijftien en twintig graden en droog, alles is hier groen en glooiend.

Volgende tip was om de vijftig kilometer lange route langs vier abdijen te rijden, maar de middag schiet hard op, ondanks het feit dat we de klok een uur hebben moeten terugzetten. ‘n Tankstation vinden is ook belangrijk. De abdijen zijn nu gesloten, we gaan naar ons hotel in Peebles. We rijden kilometers lang langs de rivier de Tweed. Ja, van die wollen stof. Die is genoemd naar die rivier, in deze streek werd de stof voor het eerst geweven. De rivier was ook geliefd bij Sir Walter Scott, die bekend staat als een van de grootse schrijvers van onder andere historische romans. Denk maar eens aan Ivanhoe. Ik ben hier in goed gezelschap. In het dal van de Tweed staat ons hotel. Het staat er al vanaf 1881 en is voor verschillende doeleinden gebruikt. Het heeft nog de grandeur van vroeger en we hebben een ruime kamer met een halfronde raampartij, die uitkijkt over dat prachtige groene dal en de rivier. Er moet een goed restaurant bij zijn met uitzicht over de goed onderhouden tuin, dat gaan we zó eens testen, maar er was pas om half negen plaats voor ons.

Een prachtige dag om onze reis mee te beginnen.