Reis zonder naam (deel 12) dinsdag

Dinsdag 20 juni 

We moeten om halftien bij de haven zijn voor de overtocht naar Terschelling. Vaarwel Vlieland, met een beetje pijn neem ik afscheid. We hebben het erg fijn gehad en vinden het een prachtig eiland.  

Dit keer hebben we een sneldienst met het veer en we zijn om halfelf al op Terschelling. Peter is gelukkig niet misselijk geworden, want we moesten binnen zitten en dan heeft hij sneller last dan buiten. Ons volgende hotel is vlak bij de haven. We kunnen er onze bagage alvast kwijt, drinken in een van de drukke, maar autovrije winkelstraatjes vlakbij een kop koffie en beginnen aan een wandeling die door diezelfde straat loopt. Ik verval natuurlijk in herhaling als ik zeg dat het een prachtige wandeling is. Eerst moeten we meer dan 90 treden klimmen en kunnen het dorp van bovenaf bekijken. Wow, wat protesteren mijn benen, die willen helemaal niet klimmen, misschien willen ze niet eens meer lopen? Ik heb het niet gevraagd, we hebben een wandelvakantie, niks aan te doen. Al snel zijn we de bebouwing uit en wandelen we een flink eind door een open gebied. Ze hebben het in verband met behoud van bepaalde plantensoorten op de schop genomen en we kunnen over een houtsnipperpad rustig verder wandelen. Ik voel de zon branden, mijn blouse heb ik allang uitgetrokken, maar het is erg benauwd ondanks de ‘maar’ 24 graden.  

Het blijft een heel erg open deel, maar we zien prachtige planten en verschillende vogels die Peter nog niet gefotografeerd had. In een ondiep poeltje scharrelt een tureluur en langs een eindeloos lang duinpad, zien we de gevlekte orchidee, een mooie plant die nogal zeldzaam is en met uitsterven bedreigd. Er groeit ook veenpluis, alweer zo'n plantje dat je niet vaak ziet. Nergens een bankje, alleen maar die zon. Onder een boom, op een uitstekende wortel kunnen we even ons overgebleven ontbijtbroodje opeten, maar echt lekker zit het niet. Door dus maar. Nu gaan we langs een prachtig duinmeer volop vogels over een heel smal pad door heidegebied. Omhoog, omlaag, omhoog, omlaag. Er komt wat hoge bewolking en het wordt steeds benauwder. Uiteindelijk komen we in een bos, hallo muggen, nog steeds geen bankje. We zitten een tijdje op een soort put, drinken zuinig wat water en wandelen verder. Peter fotografeert nog een buizerd en een kiekendief, maar krijgt ze niet echt scherp. Ben benieuwd of ik ze op de film wel scherp heb.      

Uiteindelijk komen we om halfvier weer in ons eigen dorp terug. We drinken nog een kop koffie en een biertje en gaan dan toch inchecken. Heerlijk, een douche en schone kleren. De wandeling was maar 11 kilometer hoor, maar omdat we een beetje laat begonnen en het zo benauwd was, viel het me best zwaar. Met een heerlijk maaltje in een van de vele restaurantjes is het weer goed gekomen. Toen we naar ons hotel terugliepen, regende het een beetje, elders in het land zijn zware onweersbuien. 

Eilandgangers die liever wat meer winkels en terrasjes willen, zijn hier goed op hun plaats. Het lijkt op Terschelling wat levendiger dan op Vlieland, we hebben er nog niet zoveel van gezien natuurlijk. Morgen verder.