Donderdag 25 mei

Donderdag 25mei

Hemelvaartsdag, de meeste Nederlanders liggen nog op één oor. Wij niet, want om stipt zeven uur in de morgen vertrekt het Roosendaals Kamerkoor naar Frankrijk. Een deken van mist ligt nog over de velden, het belooft een mooie dag te worden. Eenmaal op weg lijkt het toch weer snel op een schoolreisje. De eerste zakjes ritselen, de chauffeur spuit zijn eerste chauffeursmopjes.

In een magazine dat ik in de bus zit te lezen, stuit ik op een uitspraak van professor Erik Scherder: Muziek verrijkt ons brein enorm. Het bevordert de kwaliteit van leven en we blijven er ook nog eens fit door. Als ik om me heen kijk, is van dat laatste niet veel te merken. Er wordt gelezen, geslapen, ontbeten.

Antwerpen, Mechelen, Brussel, Mons. Bij de grensovergang is er file, je komt Frankrijk niet zomaar binnen. Voordat we de tolweg op gaan, is nog een file. We verliezen er veel tijd door en buiten de verplichte stops rijden we gelijk door naar Troyes waar we ons eerste concert hebben. Intussen heeft de zomerkleding plaats gemaakt voor onze keurige kooroutfit.

De bus kan in de buurt van de kathedraal afzetten en als we buiten komen, voelen we pas goed hoe warm het is. We hebben geen tijd om de omgeving goed te bekijken, maar dat komt morgen wel. We zulllen hier nog een volle dag blijven. De kathedraal wordt volop gerenoveerd en een groot deel van de buitengevel schittert licht op in de zon. Het plein ervoor is nog niet klaar. Er is natuurlijk veel te vertellen over het gebouw. Zo is het het belangrijkste religieuze gebouw van de stad. In 1420 is hier het verdrag van Troyes getekend. Binnen vallen de mooie gebrandschilderde ramen op. De kerk is binnen ontzettend hoog, wat zal dat prachtig klinken als je er mag zingen.

Dat is dus wat we komen doen. We mogen plaatsnemen op het priesterkoor. Andere bezoekers van de kerk mogen daar blijkbaar niet komen. Er is net een behoorlijk grote groep met een gids. Als ze zien dat een koor zich opstelt, gaan ze in de kerkbanken zitten. Tannie speelt eerst wat mooie stukken op het orgel. Knap om zomaar achter de toetsen van een wildvreemd orgel plaats te nemen en dan zo te kunnen muciseren.

Als Tannie klaar is, besluit de groep op te stappen. Misschien staat hun bus wel te wachten. Zonde, maar zingen in zo'n mooie kerk is sowieso heerlijk. Dan klinkt het altijd weer anders. Gelukkig wordt de kerk behoorlijk bezocht door toeristen en die blijven ook een poosje luisteren.

Als ik aan Tannie vraag of er nog bijzonderheden over het orgel zijn te vertellen, zegt ze:'Nou, de toetsen voelden niet lekker aan en na het spelen moest ik mijn handen wassen, want mijn vingertoppen waren helemaal zwart.'

Ja, ik heb al vaker gehoord dat de oude kerkorgels niet zo vaak meer bespeeld worden. Dat schijnt ook voor het orgel niet goed te zijn.

Eenmaal in de bus, zijn we binnen een paar minuten bij ons hotel, waar om zeven uur het diner wordt geserveerd. Even dit dagboek on-line zetten, misschien lukt het me om een stukje film erbij te doen en dan hoop ik nog even van de zomeravond te kunnen genieten.