Zondag 25 juni

 
Van Bryce naar Springdale bij het Zion National Park
***
 
Wat heerlijk, het koelt lekker af in Bryce, als we wegrijden is het maar net twintig graden. Vandaag een korte rit. We rijden door een mooi bosrijk gebied, daar willen we wel een tijdje vertoeven. Jammer genoeg hangt er overal een zware rookgeur en is het rokerig, waar je maar kijkt. Onze eindbestemming is het Zion National Park, waar we dus al vroeg zijn. Een totaal ander landschap. Wat veel verschillende soorten bergen en steensoorten zijn er toch. Daar moet ik me later toch nog eens in verdiepen. Het ziet er hier minder rood uit. Enkele reuzenhoge rotsen zijn bijna wit, met schaakbordachtige kerven erin. We moeten door een zeer smalle tunnel en dan een weg met wel twintig haarspeldbochten. Hier zijn de rotsen wat roder, maar wel veel hoekiger. Het is druk. Alle parkeerplaatsen zijn vol. We zetten onze auto alvast bij het volgende hotel in Springdale twee kilometer verder. Hiervandaan kunnen we met een shuttlebus terug naar het park waar we al om twaalf uur zijn.
 
Even orienteren. Het is weer een ander type park. Het is benauwd en warm, maar dat ligt misschien aan mij. Hier kun je echte zware wandelingen maken. Met een shuttelbus naar een beginpunt en dan maar lopen. Urenlange, zware wandelingen. Nee, dat is te gek. Gelukkig vinden wij twee eenvoudiger wandelingen. Eerst naar 'de rots die huilt' (prachtige namen toch). Niet te lang, niet te veel klimmen. Onze spieren doen nog zeer van de zes uur wandelen van gisteren.  Met de shuttle naar een volgende wandeling. Nog eenvoudiger, lekker vlak en toch prachtig om te lopen. Kijk, die komt uit bij een restaurantje, koffietijd! Daarna met de shuttle naar ons hotel.
 
Het zag er al aantrekkelijk uit en als we ingecheckt zijn, blijkt dat ook waar te zijn. Weer een soort lodges, lekker iedereen een eigen voordeur en voor de deur parkeren. Het zwembad ziet er ook wel lekker uit. Het is pas vijf uur en eens in de paar jaar moet je toch eens zwemmen? Heerlijk, ik heb het heel de dag warm gehad, logisch, het was ook 38 graden. Goed internet ook nog, ik kan eindelijk mijn achterstallige post wegwerken en zal jullie overladen met foto's. Wat zal ik later veel werk hebben om alle foto's, films en schrijfsels netjes tot zijn recht te laten komen in dikke, dure boeken. Ik weet nu al welk onderwerp Peter voor zijn volgende fotoexpositie zal kiezen, maar hoe moeilijk zal de keuze zijn? Ik durf niet te tellen hoeveel foto' s er al genomen zijn.