Topdag in onze droomreis

Zondag 30 juni

We staan vroeg op, want we moeten ons op tijd melden voor een volgende excursie. Stel je voor: Een simpel grasveld met een hek eromheen. Een eenvoudig houten gebouw, een stille halfverharde parkeerplaats. Niet spectaculair zou je denken. Nou, wat als ik nou vertel dat er op dat grasveld twee helikopters klaarstaan, hunkerend naar wat enthousiastelingen? Een knalrode en een glanzend blauwe, prachtig om te zien, vooral ook omdat ik weet waarom we hier zijn. Ja, ik zal er maar niet omheen draaien, maar om tien uur stappen wij en nog een ander stel (leuke jonge mensen, toevallig ook Nederlanders) in de knalrode helikopter om een vlucht boven dit prachtige, bergachtige gebied te maken. Ik heb al in best veel voertuigen gezeten en ik verwachtte zoiets als de vlucht boven Zeeland in een klein sportvliegtuigje dat ons door goede vrienden werd aangeboden.

Hoe anders is het om in een helikopter op te stijgen. We worden vastgesnoerd, krijgen een koptelefoon op en niet veel later stijgen we recht omhoog. Even een rondje over het grasveld en húp naar boven over en tussen de bergen. We zien helblauwe meren die te voet niet toegankelijk zijn. We komen langs gletsjers, ruwe bergen, groene bossen. De piloot vertelt ons het één en ander en vindt het natuurlijk leuk om rakelings langs die rotswand te vliegen. Wat is dit prachtig om mee te maken. Na een kwartiertje zet hij het vervoermiddel op een grasveldje en daar mogen we uitstappen. We maken een korte wandeling langs een blauw snelstromend riviertje. Het is heerlijk weer vandaag, helder, zonnig en ook hierboven helemaal niet koud. Bij een watervalletje maken we een fotostop en klimmen dan naar de bovenkant van de waterval. Wát een prachtig en romantisch plekje is dit. Zittend op een rots kijken we naar het heldere water. De piloot tovert een fles campagne tevoorschijn en vier glazen en even later klinken we op dit sprookjesachtige moment. Wat een rust, wat een genot om hier zomaar te mogen zijn. We moeten natuurlijk ook weer terug. Spotten nog een hert dat ons verbaasd aankijkt. We wisselen van plaats en via een kortere route zie ik al snel het eenvoudige graslandje weer. Een landing op kousenvoetjes en helaas, het is alweer voorbij.

Met ons hoofd nog in de wolken (die er vandaag niet waren) rijden we terug naar Highway 93 om onze tocht naar het zuiden af te maken. Nee, mooier dan die vlucht wordt het niet, maar kijk eens naar de foto’s, zie die spectaculaire waterval, dat ongelooflijke groenblauwe water. Oké, het was een hele klim en mijn kuiten stonden op springen, maar móói dat het was. Dat komt ook doordat de zon vandaag zo zijn best doet. Deze meren kleuren bij helder weer beter dan bij mist en druilerig weer. Het is vandaag wel veel drukker, sommige parkeerplaatsen zijn echt vol en bij het fantastische Lake Louise moet je 7 kilometer van tevoren parkeren om met een shuttlebus verder te gaan, om vervolgens in een file terecht te komen. Nee. Louise slaan we over.

Op het laatste stukje naar Banff, waar we twee overnachtingen hebben, laat een beer zich uitgebreid bekijken. Dat is de kers op de taart van deze verrukkelijke dag.