Reis zonder naam (deel 14) donderdag

Donderdag 22 juni 

Andere mensen bezoeken een land of een eiland, bekijken de bezienswaardigheden en lezen zich in in de historie. Wij grazen op het ogenblik die eilanden af alsof ons leven ervan afhangt.  Ook vandaag stapten we om tien over negen op de bus. Ditmaal rijden we helemaal naar Oosterend, dat dus helemaal in het oosten ligt. Wat moet ik ervan vertellen? Het was een wat minder lange tocht, maar beslist niet minder zwaar. Al vrij snel moesten we het duingebied weer in. Het is hier werkelijk prachtig. Veel planten die elders niet voorkomen, dus veel te fotograferen en op te zoeken. We lopen door nogal open gebied, lekker warm met die zon, al verdwijnt hij in de loop van de dag steeds verder. Na een stuk lage duinen met mooie begroeiing moeten we er weer aan geloven en een hoog duin met dat losse zand over. Ik lig weer languit als een tor te spartelen na een val. Hijgend kom ik uiteindelijk toch dat duin weer op en daarna moeten we een flink stuk over het strand waar een strandtent ons van verre al toelacht.  

Eindelijk bereiken we het. Alles is er roze, lichtgeel en lichtblauw. Het paviljoen Heartbreak Hotel, is ingericht in de stijl van de vijftiger en zestiger jaren. We hebben pas een kilometer of vijf gelopen, maar het voelt als twee keer vijf. Gelukkig hebben ze er lekkere koffie en water genoeg om mijn zandarmen schoon te spoelen. Eenmaal weer verder moeten we natuurlijk weer zo'n hoog duin over klimmen en ja hoor, ik ga nog een keer onderuit. Gelukkig kun je je in dat zand niet zo erg bezeren.   

Gelukkig komen we toch weer in een duin/heide gebied terecht waar wel loslopende koeien en paarden lopen, maar die zien we gelukkig niet. Pas als we op een volgend deel zijn staan er een paar koeien lodderig naar ons te kijken. Ze lopen gezellig een stuk achter ons aan (!), maar geven het dan op en mogen we genieten van de mooie paden die we nu nog mogen lopen. Weer terug bij het beginpunt, laten we de bus lekker aan ons voorbijgaan en genieten op een terrasje van koffie en wijn. Pas daarna nemen we de bus terug naar ‘huis'.  

12 kilometer gelopen, het zijn zware kilometers en omdat ik morgen jarig ben mag ik een wandeling zonder duinen. Dat denk ik tenminste op de beschrijving te zien. Keus uit drie wandelingen, maar twee ervan gaan over het strand, nee dank je, strand en duinen genoeg gezien.